Elizabeth Beth Harmon - niespotykanie uzdolniona szachistka i główna bohaterka Gambitu królowej. Osierocona w młodym wieku, dziewczyna trafiła do domu dziecka, gdzie uzależniła się od leków. Chociaż akceptuje siebie jako kogoś, kto łamie normy płciowe, Beth wyraźnie rozdrażniało przypominanie, że jest bardzo uzdolnioną kobietą. Z tego powodu miała trudności z budowaniem relacji z innymi, które nie były oparte na szachach. Elizabeth miała także bardzo wyjątkowe umiejętności matematyczne, przyrodnicze i historyczne. W ciągu pięciu lat biegle nauczyła się włada językiem rosyjskim, co pozwoliło jej podsłuchiwać plotki na jej temat. Jest grana przez Anyę Taylor-Joy, a jako dziecko przez Isla Johnston.
Biografia[]
Debiuty[]
Po tym, jak jej matka, Alice Harmon, zginęła w wypadku drogowym, a jej ojciec był nieznany, Harmon została wysłana do Methuen Home, chrześcijańskiego sierocińca złożonego wyłącznie dla dziewczynek w 25 lipca 1957 roku. Po przyjeździe otrzymuje mundurek i strzyżą ją, a sukienka, na której jej matka wyhaftowała jej imię, została spalona.
Spotyka Jolene; starszą dziewczynę, która odradza jej połykanie zielonych „witamin” w ciągu dnia. Chociaż początkowo ignoruje tę radę. Harmon szybko po zażyciu, zostaje otumaniona. Kiedy „witaminy” przestają działać, zaczyna się przyjaźnić z Jolene.
W międzyczasie, podczas swojej pierwszej nocy w sierocińcu, Harmon wspomina, kiedy miała pięć lat, tego wieczoru, kiedy jej ojciec oficjalnie zrezygnował z prób jej zobaczenia, odkąd Alice ciągle „uciekała”. W tej samej retrospekcji Harmon zdaje sobie sprawę, że jej matka przyjmowała te same witaminy, co zapowiadało jej podatność na uzależnienie od Librium.
Alice zebra rzeczy osobiste, które miały związek z Paulem i jej przeszłością, w tym rozprawę, którą napisała jako profesor matematyki. Harmon patrzy, jak spala te przedmioty w beczce na zewnątrz przyczepy.
Podczas jednej z lekcji matematyki, nauczyciel wysyła ją do piwnicy, aby wyczyściła gąbki. To właśnie w piwnicy zaczyna interesować się szachami, kiedy pan Shaibel grał z samym sobą
Przez zafascynowanie się szachami, zaczyna mieć o nich halucynacje z powodu zażywania Librium do halucynacji. Zaczyna robić sobie przerwy w ich zażywaniu, aby efekt halucynacji był mocniejszy, co sugeruje już jej uzależnienie.
Następnego ranka, po zaścieleniu łóżek, Beth i Jolene patrzą, jak młodsza białoskóra sierota, Mary-Sue, przygotowuje się do spakowania, ponieważ została adoptowana. Jolene mówi z żartobliwą zazdrością, opisując, jak to było „niesprawiedliwe”, że Mary-Sue została adoptowana przed nimi, mimo że przybyła po Harmon. Nadal zauważa, że większość sierot, szczególnie te starsze lub czarne nie zostają adoptowane. Nie jest jasne, czy Harmon podziela tę zazdrość, ale współczuje Jolene.
Podczas lekcji chóru Harmon kłamie o konieczności skorzystania z toalety, jednak udaje się do piwnicy, aby zagrać z panem Shaibelem. Dzień później, Harmon konfrontuje się z panem Shaibelem, że nie jest obca i rozumie, jak się gra. Początkowo pan Shaibel odmawia nauczania dziewczyny, ale jej opis ruchu każdej z figur przekonuje go do rozegrania jednej gry. Szybko przegrywa, ale przegrana daje jej tylko dalsze zrozumienie taktyki szachowej, pomimo odmowy pana Shaibela, aby ją uczyć.
Harmon odtwarza sekwencję ruchów podczas halucynacji, aby osiągnąć tę samą pozycję, wykorzystując różne możliwości pozycji, aby się przed nią obronić. W następnym meczu dowiaduje ponownie zostaje pokonana i ze złością nazywa go „lachociągiem” a on karze jej wyjść. Zamyka piwnicę, więc przez kolejne dni ćwiczyła sama.
Jakiś czas później Jolene wyjaśnia, co oznacza „lachociąg”. Kilka dni później ponownie idzie do piwnicy, która tym razem była otwarta i przeprasza woźnego. Po kilku dniach zaczyna z nim wygrywać.
Pan Shaibel zaprasza jednego z nauczycieli na mecz z nią, a ta gra na nich dwóch jednocześnie i ich pokonuje. Niedługo po tym w sierocińcu przestają podawać zielone tabletki. Harmon została zaproszona na pobliskiego liceum, w którym miała by się zmierzyć z kilkoma chłopcami na raz.
Jolene dzień później daje jej ostatnią z swoich tabletek, po zażyciu jej z łatwością pokonuje przeciwników i dostaje w nagrodę bombonierkę z czekoladkami, o wszystkim opowiada panu Shaibelowi.
Klika dni później próbowała ukraść słój z tabletkami, jednak wychowawczyni ją przyłapują ze słojem w rękach, po czym ta mdleje z powodu przedawkowania tabletek. Po przebudzeniu zostało jej zabronione granie w szachy do końca jej pobytu w Methuen Home.
Strata jakości[]
Jolene i Harmon wspominają, jak Beth prawie przedawkowała środki uspokajające skradzione z apteki sierocińca i reakcję ich wychowawczyń.
Beth został adoptowana w 1961 roku przez Almę i Alstona Wheatley. Po przeprowadzce do nowego miasta i po raz pierwszy pójściu do szkoły, spotyka się z wyśmiewaniem się z niej w szkole z powodu wyglądu oraz ubrań.
Po kilku dniach dostaje od Shaibela, obiecując, że zapłaci mu 10 dolarów, jeśli jej da 5 dolarów na wejście do turnieju. Po zwycięstwie nad Harrym Beltikiem zdobywa lokalną sławę, jako wyśmienita debiutantka.
Zdublowane piony[]
Harmon spotyka się mistrza USA Benny'ego Wattsa w Cincinnati pod koniec roku. Po wielu wygranych staje się sławna i bierze udział w co raz większej ilości turniejach.
Harmon ma trudności z nawiązywaniem relacji zarówno z rówieśnikami, jak i kobietami. W 1966 roku przegrywa z Bennym w mistrzostwach USA i zostaje nazwana współmistrzynią USA. Beth nigdy w pełni nie pogodziła się ze swoją przegraną z Bennym.
Gra środkowa[]
Koledzy z kursu rosyjskiego zapraszają Harmon na imprezę, gdzie po raz pierwszy zażywa narkotyki i po raz pierwszy uprawia seks. Wydaje się, że jest zadowolona ze swojej wolności i życia, ale znów jest niezadowolona ze swoich relacji z innymi. Harmon kończy liceum i otrzymuje w prezencie od swojej matki zegarek Bulova.
Harmon przegrywa po raz pierwszy z Borgovem w Meksyku. Nie potrafi sobie poradzić z myślą, że przegrała przez co wyżywa się na matce, na co tam odpowiada, że teraz i ona zaznała smaku porażki. Dzień później jej matka umiera w łóżku.
Kiedy Beth powróciła do Kentucky spotyka ją Harry Beltik, prosi ją trenowanie jej.
Podwójne uderzenie[]
Harry pomaga Beth w grze, choć sam nie był w stanie jej wiele nauczyć. Rozwija się między nimi relacja, ale ich drogi się rozstają, ponieważ Harry szuka własnego celu i ma dość autodestrukcyjnych nawyków Harmon.
W 1967 roku Harmon identyfikuje dalsze słabości w swojej grze podczas mistrzostw USA w Ohio. Wygrywa z Bennym i postanawiają wspólnie przygotować się do jej międzynarodowej kariery, po czym udają się do Nowego Jorku.
Partie odłożone[]
Benny postanawia zostać trenerem Harmon, aby zdołała pokonac Bergova. Pod opieką Benny'ego Harmon odkrywa, że trzeźwa potrafi grać jeszcze lepiej, niż jak po zażyciu narkotyków. Podczas gdy Benny był pijany, zbliżają się ku sobie i uprawiają seks, ku zadowoleniu Harmon. W mieszkaniu Benny'ego poznaje jego znajomych i proponuje, aby oni zagrali przeciw niej. Po zagraniu kilku partii, jego znajomi odchodzą i przyznają, że dziewczyna ma niebywałe zdolności.
W Paryżu Harmon jest gotów ponownie zmierzyć się z Borgovem, ale dzień wcześniej odwiedza ją Cleo, znajoma, którą poznała i Benny'ego i po namowach wychodzą na drinka. Niewinny drink przemienia się w imprezę, przez co Harmon spóźnia się na mecz i przychodzi na partię na kacu.
Po przegranej udaje, że wszystko z nią było dobrze, jednak stopniowo odcinała się od przyjaciół, zaniedbując spotkania szachowe oraz sesje zdjęciowe, a na końcu popadając w nałóg od narkotyków i alkoholu. Opamiętuje się, gdy Jolene pojawia się na progu jej domu.
Gra końcowa[]
W 1968 roku Jolene i Beth opowiadają o swoim życiu przez pryzmat osoby dorosłej. Młoda szachistka dowiedziała się od swojej przyjaciółki o śmierci pana Shaibela. Jolene opowiedziała jej co się z nią stało, po opuszczeniu przez Beth sierocińca oraz jej planach na przyszłość jako prawniczka i aktywistka, a Beth z jej pomocą powróciła do przyczepy, w której mieszkała przed sierocińcem z matką oraz do Methuen Home, gdzie zobaczyła w piwnicy, że pan Shaibel przez cały czas po opuszczeniu przez nią sierocińca przyglądał się jej sukcesom. Beth zerwała z nałogiem i postanowiła polecieć do Rosji bez pomocy katolików, którzy próbowali zmusić ją do przemowy na temat ateizmu. Jolene sfinansowała podróż Harmon z własnych oszczędności.
Harmon poleciała do Rosji, gdzie wygrała z siedmioma rosyjskimi arcymistrzami w Moskwie. Na sam koniec zmierzyła się z Vasily Borgov, z którym przegrała dawniej dwie partie. Po raz pierwszy w historii Borgov zaproponował jednak ona się nie zgodziła po czym go pokonała. Wyjeżdżając z Moskwy na lotnisko, wyszła z samochodu i udała się na spacer po ulicach miasta. Natrafiła tam na grono wiekowych mężczyzny, którzy rozpoznali ją jako mistrzynię i zaczęli jej gratulować, po czym jeden z mężczyzn zaproponował jej partię a ta zgodziła się na grę.